*~*~*Kailan Kaya?*~*~*

"Ayoko na! Suko na ko! It's time to let go. Goodbye forever and ever and ever!!!"

Lagi kong sinasabi yan sa tuwing naiisip kita. Pero bakit kapag nakakausap ka na, nakakalimutan ko na lahat yun? Naaasar na nga ako kasi hindi ko na maintindihan kung ano ba talaga gusto ko. Haaay. Gusto kong sabihin lahat pero alam ko naman na mapupunta lang sa wala. Akala ko, may natutunan na ko sa lahat ng sakit na naramdaman ko kapag naiisip ka kaso wala talaga eh. Naalala ko pa nung sinabi ko na hindi na ko iiyak dahil sa'yo. Nakakatawa pero kagabi lang, mala-waterfalls ang tears ko kasi nakausap na naman kita. Muli, napatunayan ko na hindi ko pa kaya. Sabi ko nga sa'yo: "Must...resist...the...urge...to...type!" Hala, tawa ka naman. Hindi mo alam na halos bumaha na sa loob ng bahay kahit nasa labas ang ulan. Nako, sigurado tatawanan ako ni Ral kapag nabasa niya to. Haha! Matagal na rin kasi nung huli kitang nakausap. Sabi ko kaya kong tiisin ka. Pero hinanap mo ko at hindi ko naman magawang isnabin ang mga mensahe mo. Argh! Nakakainis. Sguro hindi pa ngayon ang panahon para tuluyang mabura sa isip at puso ko ang nararamdaman ko para sa iyo. Sana isang araw, magising ako at masabi ko na talaga.

"Ayoko na! Suko na ko! It's time to let go. Goodbye forever and ever and ever!!!"