Minsan naiisip pa rin kita…
Ang ngiti sa iyong mga mata,
Ang kapilyuhan ng iyong mga kilos
At ang tono ng iyong pananalita.

Madalas kong maramdaman
Ang bilis ng pagtibok ng puso,
Sa tuwing isasambit mo
Ang pangalan ko…

Namimiss ko rin ang tawanan
At lambing ng iyong boses
Sa tuwing kausap ka
Sa kabilang linya ng telepono.

Ang simpleng mga salita
At kataga na nasasabi mo,
Na nagpapagaan ng loob ko
Sa tuwing pangit ang araw ko.

Sana’y walang magbago,
Sana’y ganyan ka pa rin,
Iyan ang nais kong sabihin
Sa isang taong kaibigan kung ituring.

Gustuhin ko man, hindi puwede,
Naisin ko man ay hindi maaari
Sapagkat mayroon nang iba
Na sa tagal mo ay nauna.

Ikaw sana ang aking sinta…
Ikaw sana ang binubulungang “mahal kita”.
Ikaw sana ang nauna…
Ngunit saying dahil nandiyan na “siya”.